Breast Cancer Awareness Month is bijna voorbij maar we willen nog 1 persoon in het zonnetje zetten. Dat deze ziekte slopend is en levens kan verwoesten, is duidelijk! Maar wie staan achter deze ziekte? Deze keer hebben we gesproken met Aysel Gür.
Aysel Gür is een moeder van 3 kinderen (17, 23 en 24 jaar) en geeft les aan een school in Den Haag. Ze is een ambitieuze en eerlijke dame die heel meelevend en zorgzaam is voor iedereen.
Toen ze te horen kreeg dat ze borstkanker had, kwam dat hard binnen. Ze is wel altijd kalm gebleven nadat ze te horen kreeg dat ze deze ziekte had. Thuis zorgde ze ervoor dat haar gezin wist dat het “oké” was dat ze ziek was en dat het allemaal goed zou komen. Ook als het niet zo was! Aysel heeft haar ziekte echt omarmd en is het traject ingegaan.
Dutch Art Avenue
In het ziekenhuis hoorde ze van de verpleegkundig-specialiste wat haar te wachten stond. Aysel zou al haar lichaamshaar verliezen… In de wachtkamer zag ze andere vrouwen die hun haren al kwijt waren. Haar dochter was ook bij het gesprek aanwezig en toen ze hoorde dat de kans groot was dat haar moeder haar wenkbrauwen zou verliezen, vertelde ze haar over Dutch Art Avenue. Aysel kon haar wenkbrauwen laten tatoeëren!
Haar dochter heeft een afspraak voor haar gemaakt. Aysel wilde dit graag doen omdat ze er zo min mogelijk ziek uit wilde zien. Ze wilde niet elke ochtend voor de spiegel staan om haar wenkbrauwen bij te werken.
De week voordat ze aan de chemokuur begon, liet ze haar wenkbrauwen doen. Het viel reuze mee. “Alleen een uur lang een beetje gekriebel”, vertelde ze. Aysel was zo blij met het resultaat! Haar wenkbrauwen waren binnen een week genezen. Vooral toen ze na 1 maand haar haar begon te verliezen, kwamen haar wenkbrauwen heel goed naar voren.
Meer zelfvertrouwen
Tijdens de chemokuur heeft ze (hoe uitgeput ze ook was) enorm veel tijd doorgebracht met mensen om haar heen en heeft ze een andere kijk op het leven gekregen. Aysel vond het belangrijk om dingen te doen waar ze voorheen misschien niet de stap voor zou durven te nemen. Het was echt nu of nooit!
Ze had ook een leuke pruik en veel kennissen gaven aan dat ze er helemaal niet zo ziek uit zag. Na 8 maanden was Aysel klaar met de chemokuur. Ze heeft toen haar wenkbrauwen laten bijwerken en 1 maand daarna begonnen haar haren weer terug te groeien! Als ik langs de spiegel liep en mijn “opgefriste” hoofd zag, voelde ik me zoveel beter. Een beetje gezicht crème en oogschaduw en ik was klaar! Dat gaf haar meer zelfvertrouwen!
Ik kon natuurlijk niet met iedereen over mijn ziekte praten, dus het was heel fijn als het niet direct aan mij te zien was. Mijn wenkbrauwen maakten mijn look “normaler”.